De elektrische auto is flink aan zijn opmars bezig. We worden steeds meer overtuigd van dit minder milieuvervuilende toekomstbeeld. En het mag er ook nog eens gaaf uitzien. Maar als we bij de aanschaf van een nieuwe auto voor de keuze staan, horen we meer dan eens de bekende tegengeluiden. Je wilt spontaan met je Tabbert in één ruk naar Zuid-Frankrijk kunnen rijden. Dat een elektrische auto je in 95% van je andere ritten comfortabeler, schoner, stiller en goedkoper van A naar B brengt lijkt dan nauwelijks meer relevant. Het idee alleen al levert range anxiety symptomen op.
De autobranche ziet dit ook en lijkt hier feilloos op in te spelen in de vorm van de plug-in hybride. Alle zorgen worden weggenomen bij de auto die lange comfortabele afstanden met een laag verbruik combineert. Maar wacht even. Gaan we auto’s voorzien van een dubbele aandrijflijn, brandstoftank én accu? Wat doet dat met het gewicht, aanschafprijs en onderhoud? Om nog maar te zwijgen over de voorkeur van de tankpas boven stekkeren van je PHEV.
Rationeel gezien is de PHEV een slap compromis. Vlees noch vis. Van alles een beetje zonder echt steken te laten vallen. De auto in een identiteitscrisis blinkt nergens in uit. Een kleine accu én een kleine brandstoftank. Een trekhaak gecombineerd met beperkte kofferbakruimte. Slaan we hier de plank volledig mis? Of hebben PHEV’s toch hun eigen unieke meerwaarde?
Ik nam de proef op de som. Ik werd uitgenodigd om kennis te komen maken met de nieuwe plug-in hybride van Mercedes-Benz. De E300 e. In hybrid mode verliet ik het parkeerterrein en na een stukje rijden vertelde het instrumentarium mij dat het motortoerental nog steeds ‘0’ was. Ik positioneer mijn rechtervoet en direct sprint hij ervandoor en komt de toerenteller omhoog. In alle rust doet de auto adequaat zijn werk. Als je niet actief bezig bent met alle gepresenteerde informatie heb je geen idee of de brandstofmotor meewerkt, of in welke van de 9 versnellingen je rijdt.
Leuk, maar ik wil met mijn EV-bril op kritisch ervaren hoe hij het zonder verbrandingsmotor doet. In EV modus neem ik bovengemiddeld rap een invoegstrook en als ik de 130km/h bereik besef ik dat alles in mijn binnenspiegel klein is geworden en dat dit een koud kunstje voor hem was. Waar heb ik de brandstofmotor nog voor nodig? Uiteraard, het accupakket heeft een capaciteit van 13,5 kWh en dus is de actieradius van 58 km zijn beperking. Desondanks zou dit voor mijn woon-werkverkeer betekenen dat dit volledig elektrisch kan.
Regenererend verlaat ik de snelweg. Het blijft leuk om zo slim en efficiënt mogelijk te rijden. Na een uur breng ik de auto terug en zoek ik nog wat feitjes op. Met 1890 kilogram is het beslist geen lichte auto en zullen de brede bandjes hogere kosten met zich meebrengen. Aan de andere kant worden tankstation bezoekjes een zeldzaamheid en zijn prestaties en comfort op een heel nieuw niveau gebracht. Opeens snap ik deze auto, het is een blik naar de toekomst. En wat blijkt? Elektrisch rijden is nog leuker en bereikbaarder dan ik dacht…
